David Singh is vijf jaar lang het gezicht geweest van WWF-Guianas in Guyana en Suriname. Een kalme uitstraling met een vastberaden blik en een tactische instelling. Dat was de formule waarmee hij de organisatie trachtte te positioneren in een omgeving die te maken krijgt met nieuwe uitdagingen zoals de extractie van olie en gas offshore. “Ik denk dat ik de positionering van WWF in deze nieuwe omgeving ben gestart, maar er is nog veel werk te doen”, zegt Singh met zachte stem.
Publicatie in De Ware Tijd op maandag 29 juli 2024
Tekst Euritha Tjan A Way
Beeld WWF
Singh is met verlof om aansluitend met ontslag te gaan wanneer hij de Ware Tijd te woord staat in juni. “Maar ik ben op kantoor om het een en ander af te ronden”, zegt hij. “Dit is David met verlof”, grapt Marleen Stoffelen, de communications officer van WWF in Suriname. Een toegewijde directeur die zich heeft ingezet om de strategie van de organisatie aan te passen aan de geleerde lessen en aan de uitdagingen die inbeuken op natuurbehoud doordat Guyana en Suriname duidelijk ervoor kiezen om de offshore olie en gasindustrie te omarmen. Zo wordt Singh beschreven.
“Als organisatie die voor natuurbehoud gaat, kan je drie dingen doen in zo een omgeving. Je kan deze ontwikkelingen negeren en zeggen dat je er niets mee te maken hebt, het is immers niet je corebusiness. Maar dat zal de mensen binnen de organisatie te kijk zetten want ze zijn deel van de samenleving.”
Als tweede kan je ervoor kiezen er faliekant tegen te zijn. “Maar welke bevoegdheid heeft een internationale organisatie om een besluit van een soeverein land af te keuren?” En als derde kan ervoor gekozen worden bij deze ontwikkeling betrokken te raken en steeds te blijven aandringen dat ook bij het ontwikkelen van de olie- en gasindustrie aandacht blijft voor het behoud van de biodiversiteit. “Dat is de strategie waar we als organisatie voor hebben gekozen.”
Uit de comfortzone
Singh is van origine Guyanees en besloot vijf jaar terug dat hij een beetje uit zijn comfortzone moest. “Ik werkte in Guyana voor Conservation International en ik wilde me voor Guyana blijven inzetten, maar op een ander niveau. Ik kwam binnen bij WWF in 2019, net vóór Covid.” Toen hij begon zag hij twee terugkerende thema’s die belangrijk waren voor de Guyana’s en de organisatie WWF -Guianas zelf. “De Guyana’s als een baken van hoop voor de wereld, met Suriname dat de vlag uithangt dat het land 93 procent bosbedekking heeft. En tegelijkertijd staan Guyana en Suriname op een belangrijke kruising in hun bestaan als bosrijke Amazonelanden. Want het ontginnen van olie offshore heeft hoe dan ook effect op het leven voor de kust en daarmee ook de biodiversiteit van de landen,” legt Singh uit.
Vandaar dat WWF-Guianas zich binnen de gekozen strategie toelegt op regels en procedures die te maken hebben met het mitigeren van de negatieve gevolgen van de ontginning van grondstoffen. “Daarnaast stellen wij de cruciale vragen: wat is de trackrecord van Suriname bij de besteding van geld dat uit de minerale sector komt? Hoe is dat toen besteed en heeft het land daar voordeel aan gehad? En dan ook: hoe zal Suriname het nu gaan besteden?”, legt Singh uit. Ook is het belangrijk te waken voor investeringen die gedaan zullen worden op weg naar de werkelijke olie- en gaswinning. “Zaken zoals diepzeehavens hebben allemaal een effect op het milieu en wij kijken mee om te zien hoe dat te mitigeren.” Ideaal vindt Singh dat een deel van de gelden die Suriname zal ontvangen gestopt zullen worden in milieubehoud.
Daarnaast versterkt WWF-Guianas lokale gemeenschappen zoveel mogelijk door hen te ondersteunen in het behoud van hun leefomgeving. Bijvoorbeeld in Galibi focust WWF op het versterken van de lokale organisaties om zelf de monitoring van de zeeschildpadden en jaguars ter hand te nemen.
“We hebben gezien dat je niet kan monitoren wat je niet kan zien. We hebben ondersteund zodat de bewoners real time kunnen zien wat gebeurt en er ook nog op kunnen inspelen. We hebben ook een proefproject waarbij we zeeschildpad nesten naar hoger gelegen plekken op het strand verplaatsen, omdat het strand door erosie afneemt”, legt de scheidende directeur uit. “We willen door deze manier van werken de gemeenschap zelfstandiger maken en de afhankelijkheid van een organisatie als WWF doen afnemen. Pas dan zijn we goed bezig. Als mensen afhankelijk van ons blijven werken we niet goed.”
Lokale verantwoordelijkheid
Deze strategie is het beste, heeft WWF gezien. “Want overheidsinstanties versterken werkt vaak niet als je de lokale bevolking niet ook verantwoordelijkheid geeft in hun eigen gebied. We hebben gezien dat als de lokale bevolking het zelf voor ‘t zeggen heeft over hun ontwikkeling dat het een duurzaam proces wordt. Het lost niet alles direct op, maar anderzijds is het niet kosteffectief en het effect dat je wenst, zal je niet krijgen.”
Over de plannen van Suriname om de biodiversiteit te behouden is Singh optimistisch. Als een van de eerste landen in de regio heeft Suriname zijn nationaal biodiversiteitsplan opgesteld. “WWF heeft dit document kunnen screenen en onze eerste analyse leert dat het een goed document is. In dit document committeert het land zich aan het behoud van de biodiversiteit in het streven naar economische ontwikkeling”.
Ook werkt Suriname aan een groene ontwikkelingsstrategie en de intentie is om dit ontwerp aan het parlement aan te bieden aan het eind van het jaar. Deze groene strategie geeft belanghebbenden aan hoe het land aankijkt tegen de eigen groene inrichting en hoe zij daar op hun beurt mee om moeten gaan of invulling aan moeten geven. Daarnaast is hij ook positief over de inspanningen die Suriname zich getroost om de effecten van klimaatverandering aan te pakken.
Dat zijn mooie ontwikkelingen. “Maar aan de andere kant is er de mijnbouwindustrie waar wel heel veel sprake is van vervuiling met kwik en cyanide. Ik denk dat er in de politiek een grote wil is om dit aan te pakken, maar ik moet toegeven dat dat niet lijkt te gelden voor het gehele politieke spectrum”, legt Singh de vinger op de zere plek.
Al met al bestrijdt hij de veel geuite gedachte dat er op milieugebied niet veel wordt gedaan in Suriname. “Dat gevoel krijgen mensen wanneer er te lang niets gebeurt of wanneer er in korte tijd veel aangepakt moet worden. Suriname zou daarin een balans moeten vinden. Dat kan bijvoorbeeld door het investeren in menselijk kapitaal, want dan komen de inzichten om zaken op een andere manier aan te pakken.”
Strategie projecten
Binnen WWF is daarom ook lang nagedacht over de strategie bij het uitvoeren van projecten. “We kiezen voor projecten waarbij wij een verschil kunnen maken. Binnen het Sustainable Forest Livelihoods project dat WWF uitvoert in Suriname en Guyana is ook voor deze aanpak gekozen. We selecteren de gebieden waar de mensen de eigen ontwikkeling ter hand willen nemen en werken samen met hen eraan.”
De organisatie past voor feel good projecten die leuk zijn maar weinig effect sorteren. Een van de projecten waar Singh ook echt vrolijk van wordt is het Earth Hour-programma. Daarbij worden activiteiten ontplooid om aandacht te vragen voor de staat van de aarde en het feit dat het een gezamenlijke opgave is om die te behouden. “Voorheen was het maar een klein evenement. Nu echter heeft het een eigen plek ingenomen op de evenementenkalender van Suriname en we zorgen voor effectieve en leuke bewustwording”, glimlacht Singh.
De scheidende directeur zegt gemerkt te hebben dat Suriname en Guyana in principe niet zoveel van elkaar verschillen. “Ik heb het vaker gezegd: wanneer we over de initiële oppervlakkige verschillen heen kijken, zullen we zien dat deze twee landen veel met elkaar gemeen hebben en eigenlijk heel goed met elkaar kunnen samenwerken en van elkaar kunnen leren.”
De algemene verwachtingen internationaal is dat de klimaatdoelen niet gehaald zullen worden en de wereld toch te maken zal krijgen met een warmer klimaat en stijgende zeeën. Dat laat zien dat er veel werk te verzetten is. En hoewel Singh nog steeds van mening is dat de Guyana’s een baken van hoop kunnen zijn voor de wereld zegt hij wel dat het kruispunt waarop deze landen in hun ontwikkeling staan nog nooit zo cruciaal is geweest als nu. Zo blijkt bijvoorbeeld dat de bosbedekking van Suriname bij een intervalmeting in 2022 is gegaan van 93 naar 92,6 procent. Het neemt dus af. Dat toont aan dat er ook in Suriname nog veel werk te doen is om onze biodiversiteit te behouden.
“Daarom hoop ik dat met mijn vertrek er nieuwe inzichten en nieuwe energie komen om dit werk te verzetten.” Aan degene die hem op zal volgen zegt Singh. “Heb durf en wees je toch heel bewust van de context waarbinnen je functioneert.” De Engelssprekende Singh voegt eraan toe, ”praat Nederlands, leer de taal. Dan kan je die context beter begrijpen.”
Singh voelt zich vereerd dat hij in deze positie heeft mogen functioneren. “Ik ben heel goed behandeld en ik heb genoten van mijn werk. Nu draag ik het stokje over.” Wat hij daarna zal doen? “Tijd voor familie, ik wil gaan reizen en ik wil nu eindelijk mijn eigen stekkie inrichten. Ik zat tussen twee landen en als je huurt kan je het niet echt tot je eigen plek maken. Ik ben juist heel goed met mijn handen, dus ik kan deze liefde die ik heb weer oppakken. Voor nu gaat Singh terug naar Guyana. “Ik zie wel waar de wind me naartoe brengt”, klinkt het kalm met een tevreden glimlach. Per 30 juni is Singh geen directeur meer van WWF-Guianas.
Publicatie in De Ware Tijd op maandag 29 juli 2024
Tekst Euritha Tjan A Way
Beeld WWF
Singh is met verlof om aansluitend met ontslag te gaan wanneer hij de Ware Tijd te woord staat in juni. “Maar ik ben op kantoor om het een en ander af te ronden”, zegt hij. “Dit is David met verlof”, grapt Marleen Stoffelen, de communications officer van WWF in Suriname. Een toegewijde directeur die zich heeft ingezet om de strategie van de organisatie aan te passen aan de geleerde lessen en aan de uitdagingen die inbeuken op natuurbehoud doordat Guyana en Suriname duidelijk ervoor kiezen om de offshore olie en gasindustrie te omarmen. Zo wordt Singh beschreven.
“Als organisatie die voor natuurbehoud gaat, kan je drie dingen doen in zo een omgeving. Je kan deze ontwikkelingen negeren en zeggen dat je er niets mee te maken hebt, het is immers niet je corebusiness. Maar dat zal de mensen binnen de organisatie te kijk zetten want ze zijn deel van de samenleving.”
Als tweede kan je ervoor kiezen er faliekant tegen te zijn. “Maar welke bevoegdheid heeft een internationale organisatie om een besluit van een soeverein land af te keuren?” En als derde kan ervoor gekozen worden bij deze ontwikkeling betrokken te raken en steeds te blijven aandringen dat ook bij het ontwikkelen van de olie- en gasindustrie aandacht blijft voor het behoud van de biodiversiteit. “Dat is de strategie waar we als organisatie voor hebben gekozen.”
Uit de comfortzone
Singh is van origine Guyanees en besloot vijf jaar terug dat hij een beetje uit zijn comfortzone moest. “Ik werkte in Guyana voor Conservation International en ik wilde me voor Guyana blijven inzetten, maar op een ander niveau. Ik kwam binnen bij WWF in 2019, net vóór Covid.” Toen hij begon zag hij twee terugkerende thema’s die belangrijk waren voor de Guyana’s en de organisatie WWF -Guianas zelf. “De Guyana’s als een baken van hoop voor de wereld, met Suriname dat de vlag uithangt dat het land 93 procent bosbedekking heeft. En tegelijkertijd staan Guyana en Suriname op een belangrijke kruising in hun bestaan als bosrijke Amazonelanden. Want het ontginnen van olie offshore heeft hoe dan ook effect op het leven voor de kust en daarmee ook de biodiversiteit van de landen,” legt Singh uit.
Vandaar dat WWF-Guianas zich binnen de gekozen strategie toelegt op regels en procedures die te maken hebben met het mitigeren van de negatieve gevolgen van de ontginning van grondstoffen. “Daarnaast stellen wij de cruciale vragen: wat is de trackrecord van Suriname bij de besteding van geld dat uit de minerale sector komt? Hoe is dat toen besteed en heeft het land daar voordeel aan gehad? En dan ook: hoe zal Suriname het nu gaan besteden?”, legt Singh uit. Ook is het belangrijk te waken voor investeringen die gedaan zullen worden op weg naar de werkelijke olie- en gaswinning. “Zaken zoals diepzeehavens hebben allemaal een effect op het milieu en wij kijken mee om te zien hoe dat te mitigeren.” Ideaal vindt Singh dat een deel van de gelden die Suriname zal ontvangen gestopt zullen worden in milieubehoud.
Daarnaast versterkt WWF-Guianas lokale gemeenschappen zoveel mogelijk door hen te ondersteunen in het behoud van hun leefomgeving. Bijvoorbeeld in Galibi focust WWF op het versterken van de lokale organisaties om zelf de monitoring van de zeeschildpadden en jaguars ter hand te nemen.
“We hebben gezien dat je niet kan monitoren wat je niet kan zien. We hebben ondersteund zodat de bewoners real time kunnen zien wat gebeurt en er ook nog op kunnen inspelen. We hebben ook een proefproject waarbij we zeeschildpad nesten naar hoger gelegen plekken op het strand verplaatsen, omdat het strand door erosie afneemt”, legt de scheidende directeur uit. “We willen door deze manier van werken de gemeenschap zelfstandiger maken en de afhankelijkheid van een organisatie als WWF doen afnemen. Pas dan zijn we goed bezig. Als mensen afhankelijk van ons blijven werken we niet goed.”
Lokale verantwoordelijkheid
Deze strategie is het beste, heeft WWF gezien. “Want overheidsinstanties versterken werkt vaak niet als je de lokale bevolking niet ook verantwoordelijkheid geeft in hun eigen gebied. We hebben gezien dat als de lokale bevolking het zelf voor ‘t zeggen heeft over hun ontwikkeling dat het een duurzaam proces wordt. Het lost niet alles direct op, maar anderzijds is het niet kosteffectief en het effect dat je wenst, zal je niet krijgen.”
Over de plannen van Suriname om de biodiversiteit te behouden is Singh optimistisch. Als een van de eerste landen in de regio heeft Suriname zijn nationaal biodiversiteitsplan opgesteld. “WWF heeft dit document kunnen screenen en onze eerste analyse leert dat het een goed document is. In dit document committeert het land zich aan het behoud van de biodiversiteit in het streven naar economische ontwikkeling”.
Ook werkt Suriname aan een groene ontwikkelingsstrategie en de intentie is om dit ontwerp aan het parlement aan te bieden aan het eind van het jaar. Deze groene strategie geeft belanghebbenden aan hoe het land aankijkt tegen de eigen groene inrichting en hoe zij daar op hun beurt mee om moeten gaan of invulling aan moeten geven. Daarnaast is hij ook positief over de inspanningen die Suriname zich getroost om de effecten van klimaatverandering aan te pakken.
Dat zijn mooie ontwikkelingen. “Maar aan de andere kant is er de mijnbouwindustrie waar wel heel veel sprake is van vervuiling met kwik en cyanide. Ik denk dat er in de politiek een grote wil is om dit aan te pakken, maar ik moet toegeven dat dat niet lijkt te gelden voor het gehele politieke spectrum”, legt Singh de vinger op de zere plek.
Al met al bestrijdt hij de veel geuite gedachte dat er op milieugebied niet veel wordt gedaan in Suriname. “Dat gevoel krijgen mensen wanneer er te lang niets gebeurt of wanneer er in korte tijd veel aangepakt moet worden. Suriname zou daarin een balans moeten vinden. Dat kan bijvoorbeeld door het investeren in menselijk kapitaal, want dan komen de inzichten om zaken op een andere manier aan te pakken.”
Strategie projecten
Binnen WWF is daarom ook lang nagedacht over de strategie bij het uitvoeren van projecten. “We kiezen voor projecten waarbij wij een verschil kunnen maken. Binnen het Sustainable Forest Livelihoods project dat WWF uitvoert in Suriname en Guyana is ook voor deze aanpak gekozen. We selecteren de gebieden waar de mensen de eigen ontwikkeling ter hand willen nemen en werken samen met hen eraan.”
De organisatie past voor feel good projecten die leuk zijn maar weinig effect sorteren. Een van de projecten waar Singh ook echt vrolijk van wordt is het Earth Hour-programma. Daarbij worden activiteiten ontplooid om aandacht te vragen voor de staat van de aarde en het feit dat het een gezamenlijke opgave is om die te behouden. “Voorheen was het maar een klein evenement. Nu echter heeft het een eigen plek ingenomen op de evenementenkalender van Suriname en we zorgen voor effectieve en leuke bewustwording”, glimlacht Singh.
De scheidende directeur zegt gemerkt te hebben dat Suriname en Guyana in principe niet zoveel van elkaar verschillen. “Ik heb het vaker gezegd: wanneer we over de initiële oppervlakkige verschillen heen kijken, zullen we zien dat deze twee landen veel met elkaar gemeen hebben en eigenlijk heel goed met elkaar kunnen samenwerken en van elkaar kunnen leren.”
De algemene verwachtingen internationaal is dat de klimaatdoelen niet gehaald zullen worden en de wereld toch te maken zal krijgen met een warmer klimaat en stijgende zeeën. Dat laat zien dat er veel werk te verzetten is. En hoewel Singh nog steeds van mening is dat de Guyana’s een baken van hoop kunnen zijn voor de wereld zegt hij wel dat het kruispunt waarop deze landen in hun ontwikkeling staan nog nooit zo cruciaal is geweest als nu. Zo blijkt bijvoorbeeld dat de bosbedekking van Suriname bij een intervalmeting in 2022 is gegaan van 93 naar 92,6 procent. Het neemt dus af. Dat toont aan dat er ook in Suriname nog veel werk te doen is om onze biodiversiteit te behouden.
“Daarom hoop ik dat met mijn vertrek er nieuwe inzichten en nieuwe energie komen om dit werk te verzetten.” Aan degene die hem op zal volgen zegt Singh. “Heb durf en wees je toch heel bewust van de context waarbinnen je functioneert.” De Engelssprekende Singh voegt eraan toe, ”praat Nederlands, leer de taal. Dan kan je die context beter begrijpen.”
Singh voelt zich vereerd dat hij in deze positie heeft mogen functioneren. “Ik ben heel goed behandeld en ik heb genoten van mijn werk. Nu draag ik het stokje over.” Wat hij daarna zal doen? “Tijd voor familie, ik wil gaan reizen en ik wil nu eindelijk mijn eigen stekkie inrichten. Ik zat tussen twee landen en als je huurt kan je het niet echt tot je eigen plek maken. Ik ben juist heel goed met mijn handen, dus ik kan deze liefde die ik heb weer oppakken. Voor nu gaat Singh terug naar Guyana. “Ik zie wel waar de wind me naartoe brengt”, klinkt het kalm met een tevreden glimlach. Per 30 juni is Singh geen directeur meer van WWF-Guianas.
